Onverwacht, in het prachtig vervallen kippenhok dat
zich aan een zijspoor van zijn Pad bevindt, metamorfoseert de 80-jarige Bosjutter zich tot een onbekende mensengedaante, als ver van hier..., als ver vanuit tijden terug, uit een ander continent en over oceanen.

Onder begeleidend ritme-geraas van droge zaden en schelpengruis invoceert de Bosjutter in kromgebogen houding en met grijze hoed,
de richting uit van de overzielen.

Het is in de behuizing van de onbekende muizenissen die hier telkens plaatsnemen op de miniatuurstoelen van papiermaché die Lou er ooit heeft neergezet..., getuige de omgevallen exemplaren die zij verzuimen rechtop te zetten.